WELCOME VIEWERS

Agastya (Tamil: அகத்தியர் Agathiyar;^[1] Telugu: అగస్త్య; Kannada: ಅಗಸ್ತ್ಯ; Sanskrit: अगस्त्य; Malay: Anggasta; Thai: Akkhot) is one of the saptarishis who are extolled at many places in the Vedas and a revered Vedic sage and earliest Siddhar. He is also believed to be the author of Agastya Samhita. The word is also written as Agasti and Agathiyar.^[1] A-ga means a mountain, and Asti means thrower.^[2] Agastya the Muni, son of Urvashi was born of both Gods, Mitra and Varuna.^[2][3] Agastya is also the Indian astronomical name of the star of Canopus, is said to be the 'cleanser of waters', since its rising coincides with the calming of the waters of the Indian Ocean. He was son of Pulasthya, son of Brahma.
Siddhar^[4] were spiritual adepts who possessed the ashta siddhis, or the eight supernatural powers. Sage Agathiyar is considered the guru of all Siddhars, and the Siddha medicine system is believed to have been handed over to him by Lord Muruga, son of the Hindu God Lord Shiva and Goddess Parvathi.Siddhars are the followers of Lord Shiva. Agathiyar is the first Siddhar. His disciples and other siddhars contributed thousands of texts on Siddhar litratures, including medicine and form the propounders of the system in this world.^[5] He is considered as the Father of Tamil literature and compiled the first Tamil grammar called Agathiyam. It is believed that he has lived in the 6th or 7th century B.C and specialized in language, alchemy, medicine and spirituality (yogam and gnanam). There are 96 books in the name of Agathiyar.^[6] However, some Tamil researchers say that Agastya mentioned in Vedas and Agathiyar mentioned in Tamil texts could be two different characters. In Tamil language the term 'Agam' means inside and 'iyar' means belong. One who belong inside (soul) is the Tamil meaning for Agathiyar.

This article contains Indic text. Without proper rendering support, you may see question marks or boxes, misplaced vowels or missing conjuncts instead of Indic text.

Agastya and Lopāmudrā

Agastya needed to marry and sire a son, in order to fulfill his duties to the Manus. Once he resolved upon doing this, Agastya pursued an unusual course of action: by his yogic powers, he created a female infant who possessed all the special qualities of character and personality that would be appropriate in the wife of a renunciate. At this time, the noble and virtuous king of Vidarbha (an area in south-central India, just south of the Vindhya mountains), was childless and was undertaking penances and offering prayers to the divinities for the gift of a child. Having come to know the plight of the king, Agastya arranged for the transformation of the child he had created, to be born the daughter of that noble king of Vidarbha. The child thus born was named "Lopamudra" by her parents. Upon her attaining marriageable age, Agastya approached the king and sought the hand of his daughter. The king was initially chagrined to hear such a suggestion from a renunciate, but found that his daughter, who had already exhibited extraordinary standards of mind and character, was insistent that he should accept the proposal. She was utterly intent upon renouncing the royal palace of her father and set out to live in forest at the hermitage of Agastya. Lopamudra and Agastya were duly married and lived a life of extraordinary felicity and happiness. It is believed that they had two sons - Bhringi & Achutha. In Mahabharata (Vana Parva: Tirtha-yatra Parva), there is mention of his penance at Gangadwara (Haridwar),in Uttar Khand State in India, with the help of his wife, Lopamudra (the princess of Vidharba).^[7] Lopamudra attained the rank of one of Mahapativrathas in the world by her dedication to worship her husband Agastya, and remained with other Pathivrathas (Noble exalted wives),like Mandodari (Ravana's wife),etc.

Legends and beliefs about Agastya

Sage Agastya is often considered the father of traditional Indian Medicine among many other streams of knowledge. In his book, he is believed to have given the description of, and instructions for the creation of medicines for many types of fevers, cancer, treatments for impotence, abdominal problems, brain and eye problems, bone problems, etc.
Among the various legends associated with him is that of the Vindhya Mountains. According to a story in the Shri Rama-Charitra-Manasa, at one time, Mount Vindhyachal was continually growing in size due to taunting comments by the Sage Narada. So as to temper the vanity of the mountains, Sage Agastya and his family traveled to South India, via the Mount Vindhyachal. On their way, when the Vindhyas saw Sage Agastya, he bowed with respect and reverence, upon which Sage Agastya, jokingly asked if he would stay bowed and subdued with respect till the sage returned. The Vindhyas was truly benevolent and promised to not grow until the seer's return from the South. After passing through the mountain, sage Agastya told his wife, that they would never again cross over to the North side of mount Vindhyas.
Another reference is in the Mahabharata Book 10 in Sauptikaparva, section-12^[8] as the sage who gave Drona, the greatest of weapons, Brahmastra (used by both Arjuna and Ashwatthama at the end of the war).

Agastya's Hermitage and references in Valmiki's Ramayana

Agastya is mentioned most among all the existing Hindu texts possibly in the Ramayana. He is mentioned in the oldest and most original existing versions of the Ramayana (those by Sage Valmiki), as having his abode in the form of a hermitage in the Malaya Mountains, at more than one place. His main hermitage is placed by the epic somewhere in the western half of the Indian Ocean, further south of the so-called Malaya Mountains, amongst a series or chain of large islands and submerged mountains.^[9][10] His hermitage building there is supposedly eighty miles in both length and breadth, and again an astounding eighty miles in height as well, and adorned with inestimable amounts of gold, diamonds, and all other kinds of precious metals and stones.^[9][10]

Agastya Curses Indradyumna Maharaja

SB 8.4.6: Because Gajendra, King of the elephants, had been touched directly by the hands of the Supreme Personality of Godhead, he was immediately freed of all material ignorance and bondage. Thus he received the salvation of sārūpya-mukti, in which he achieved the same bodily features as the Lord, being dressed in yellow garments and possessing four hands.
SB 8.4.7: This Gajendra had formerly been a Vaiṣṇava and the king of the country known as Pāṇḍya, which is in the province of Draviḍa [South India]. In his previous life, he was known as Indradyumna Mahārāja.
SB 8.4.8: Indradyumna Mahārāja retired from family life and went to the Malaya Hills, where he had a small cottage for his āśrama. He wore matted locks on his head and always engaged in austerities. Once, while observing a vow of silence, he was fully engaged in the worship of the Lord and absorbed in the ecstasy of love of Godhead.
SB 8.4.9: While Indradyumna Mahārāja was engaged in ecstatic meditation, worshiping the Supreme Personality of Godhead, the great sage Agastya Muni arrived there, surrounded by his disciples. When the Muni saw that Mahārāja Indradyumna, who was sitting in a secluded place, remained silent and did not follow the etiquette of offering him a reception, he was very angry.
SB 8.4.10: Agastya Muni then spoke this curse against the King: This King Indradyumna is not at all gentle. Being low and uneducated, he has insulted a brāhmaṇa. May he therefore enter the region of darkness and receive the dull, dumb body of an elephant.
SB 8.4.11-12: Śukadeva Gosvāmī continued: My dear King, after Agastya Muni had thus cursed King Indradyumna, the Muni left that place along with his disciples. Since the King was a devotee, he accepted Agastya Muni's curse as welcome because it was the desire of the Supreme Personality of Godhead. Therefore, although in his next life he got the body of an elephant, because of devotional service he remembered how to worship and offer prayers to the Lord.
SB 8.4.13: Upon delivering the King of the elephants from the clutches of the crocodile, and from material existence, which resembles a crocodile, the Lord awarded him the status of sārūpya-mukti. In the presence of the Gandharvas, the Siddhas and the other demigods, who were praising the Lord for His wonderful transcendental activities, the Lord, sitting on the back of His carrier, Garuḍa, returned to His all-wonderful abode and took Gajendra with Him.

Parallels from Old Tamil traditions

Old Tamil literature contains several references to agam in the sense of ‘fort, palace or inner place’. (e.g.) agam ‘palace’ (Perun^.32.100)
aga-nagar ‘the inner city’ (Cil. 2.15.109; Man@i. 1.72)
aga-p-pa ‘inner fortification’ (Nar\. 14.4; Patir\.22.26; Cil.28.144)
aga-p-pa ‘matil-ul| uyar met|ai : high terrace inside the fort’ (Tivakaram 5.198)
matil-agam lit., ‘fortified house’; (Cil.2.14.69); the palace of the rulers of Kerala. A clear distinction is drawn in Old Tamil literature between those who ruled from inside the forts and those who served them, even though the expressions for either group have the same base aga-tt-u ‘in the house’. The rulers of the forts were known as: (e.g.) aga-tt-ar : ‘ (princes) of the palace’ (Kali. 25.3)
aga-tt-ar ‘ those inside the (impregnable) fortification’ (Kural| 745)
aga-tt-or ‘ those inside the fort’ (Pura. 28.11)
aga-tt-on\ ‘ he (king) inside the fort’ (Tol. III: 68.4, 69.5)
Those who served as palace or temple attendants were known as follows: (e.g.) aga-tt-at|imai, aga-t-ton@t|ar, aga-mp-at|iyar etc., (Tamil Lexicon). The palace or temple service was generally called: (e.g.) aga-p-pat|ai, aga-p-pan@i, aga-p-parivaram etc., (Tamil Lexicon). Another important set of Old Tamil expressions for palace and temple attendants is derived from the root culÈ ‘to surround’ > ulÈiyam ‘service, especially in palace or temple’, ulÈiyar ‘palace or temple servants’ (DEDR 2698 > 758). Cf. ulÈi, ulÈai ‘place' esp. about a king (DEDR 684) which also ultimately looks to culÈ ‘to surround, surrounding area’. Note the distinction between ul\ai-y-iruntan\ ‘minister of state, companion of the king’ and ul\ai-y-al|-an\ ‘attendant (in the palace)’ (Tamil Lexicon).^[11]

From Etymology to Recorded History

The critical link between Dravidian etymology and history is brought out by the following two sets of entries: DEDR 7: aga-m ‘inside, house, place’ aga-tt-u ‘within, inside the house’ aga-tt-an\ ‘one who is in, a householder’. C.W.Kathiraiver Pillai’s Dictionary (1910) (gloss in English added by Iravatham Mahadevan ):
aga-tt-i : (1) agattiya mun\ivan\ (‘Agastya, the sage’)
(2) ul|l|-irukkir\a-van\ (‘one who is in’)
(3) oru maram (‘Agasti grandiflora’).
Note how agatti in (1) and (3) get transformed to agasti in Indo-Aryan loanwords.^[11]

Agastya and the southern migration of the Velir

The story of the southern migration of the Velir from Dwaraka under the leadership of Agastya is narrated by Naccinarkkiniyar in his commentary on Tolkappiyam (payiram ; Porul|.34).
Agastya's legacy is associated with the Chengannur Temple in Kerala in South India, considered to be first built by Agasthya Muni, where he sat in meditation. Here Siva-Parvathy’s idols are worshiped in the same temple. One half of the temple is dedicated to Lord Siva and the other half behind Siva is dedicated to Goddess Parvathy. It is believed that They are available to Their devotees for worship, as husband and wife here. Interestingly it is believed that even today the idol of Parvathy has menstrual flow, though not regular. But if the priest observes blood (claimed to be tested true menstrual blood) in the 'odayaada' during 'nirmalya pooja', Parvathy's idol is removed and kept in a sanctum opposite to the temple within the premises and after a festival 'tripoottaraatu' (7 days) Her idol is placed back into the temple. The festival is celebrated only if Her menses occurs.

Vathapi legend

Another story has it that two demon brothers, Ilvala and Vathapi, used to kill Brahmins as a revenge in a special manner.Ilvala had once requested a Brahmin to bless him for getting a son as powerful as Indra, the king of gods. The Brahmin refused the request right away. That made the demon angry. He wanted to take revenge on all Brahmins because one of them refused to grant him his wish.
He had a younger brother by name Vatapi. Being demons, the two had special powers. They came up with a plan to take revenge on Brahmins. Ilvala would turn his brother into a goat. He would invite any passer-by, especially Brahmins, for a grand feast at his house. He would cut his brother, turned goat, into pieces and cook a delicacy with it. He would offer the guest this special meat dish.
After meal he would call his brother out, “Vatapi”. His brother would respond from the belly of the visitor and come out alive in one piece. In the process the guest would be killed. The two demons, later, would enjoy a curry made of human flesh. All the valuables in the possession of the visitor would go into their treasure.
Ilvala was so good at cooking that the smell of the food started attracting Brahmins around.They queued to have a taste of it.Anyone who went inside the eating place never came back and the brothers were intelligent enough to only allow one Brahmin to enter and eat at a time.Thus the numbers of Brahmins began to reduce.One day,Agastya happened to pass through.By the plan,as usual, one changed into a goat and the other disguised himself as a Brahmachari who invited Agastya to a meal. Agastya knew beforehand about the plan due to his immense Vedic powers, but he resolved to teach both a lesson. After the meal, Agastya simply rubbed his stomach saying Vathapi JeerNo bhava; literally may Vathapi be digested, while the other demon tried to bring his brother to life in vain. Agastya plainly informed the demon that his brother has been digested and could no longer be brought back to life.

Other facets of Agastya

Very ancient period before Agastya, on the period of "Abhisheka pandian", On the grace of lord Shiva (avatar) "Sundharanandhar" is a first siddhar in world. Those incident (Thiruvilaiyadal) was held in Madurai. He is avatar of Lord Shiva explain to the people about meaning of "Siddhas" and also he explained human body is control by "Pancha boodham". Agastya is considered as the first and foremost Siddha. He is considered the guru of many other Siddhas. He is also called Kurumuni, meaning short (kuru) saint (muni). He made contributions to the field of Medicine and Astrology - especially Nadi astrology. He is said^{[Tamil sidhhars]} to have lived for over 5000 years, and that one of his medicinal preparations, Boopathi Kuligai, is so powerful that it can even bring the dead back to life. Two of his students and disciples were Therayar and Tholkappiar.
Another story about him is that once when the great sage accompanied by his beloved royal wife were wandering through forests, she fainted due to the humidity and hot conditions prevailing in the south. She was royal, hence not exposed to hard conditions. By seeing this the great sage became angry and prepared to punish the Sun God. The sun god immediately, frightened, appeared before Agastya and presented him with umbrella and chappals (foot wear).

Unity of Vishnu and Shiva

At a Saivite temple named Kutralam, formerly a Vishnu temple, in Tamil Nadu, Agastya, in one legend, was refused entry. He then appeared as a Vaishnavite devotee and is said to have miraculously converted the image to a Shiva linga.^[12] A symbolic meaning of this conversion is to show that Vishnu and Shiva are different aspects of the one and same God.

Sage Agastya in Akilam

According to Akilattirattu Ammanai, the religious book of Ayyavazhi, Agastya was created from the mind of Lord Shiva in order to offer boons to Kaliyan (See:Boons offered to Kaliyan). As per the order of Siva, Agastya offered many boons including all worldly knowledge to him. Therefore, as per Ayyavazhi, in the Kali Yuga, all the knowledge, including the basic formulae and forms of modern scientific technologies came from Agastya.

Certain important Stotrams

• The Lalita sahasranama, which describes the 1000 names of the Goddess Lalita (known commonly as Dākshāyani, Pārvatī or Durgā), was first revealed to the world when Hayagrīva, a manifestation of Viṣṇu, taught the same to Agastya.
• Agastya is progenitor of the Āditya Hṛdayam, a hymn to Sūrya taught to Rāma just before Rāma's battle against Rāvaṇa.
• Agastya also composed Saraswati Stotram.

Contrast between Northern and Southern Traditions

Agastya Legend

The Notable differences between the Northern (Indo Aryan ) and Southern(Dravidian-Tamil) traditions relating to the Agastya legend can now be set forth in the form of a table:
−

Northern(Indo Aryan) Traditions	Southern(Dravidian Tamil) Traditions
Migrates from North to South	Migrates from North to South
Kills the Rakshasas	Clears the Forest
Promotes Vedic Aryanism	Promotes agriculture and Irrigation.
Leader of Brahman colonists	Leader of the Velir Clan
Indo-Aryan or Sanskrit Speaker(implicit in the claim of Northern Extration and Aryan leadership)	The greatest exponent of Tamil Language;author of the earliest Tamil grammar
Has no definite historical Context.	Linked to the Indian Historical Tradition of (a)Ventar-Velir-Velalar hierarchy of Tamil Sangam Polity (b)Dravidian ruling classes claiming descend from a pitcher (c)Yadavas,and (through them) the Andha-Kura-Vrishni-Bhoja tribes of the Mahabharata Age

Comparison between Northern and Southern Traditions

The Comparison between the Two Traditions shows that the Northern Tradition is basically a historical,and is nothing more than a collection of incredible fables and myths dimly remembered from a very remote past with which those who recorded the tradition had lost living contact.On the contrary the Southern tradition rings much truer and appears to be a down to earth account of a historical event,namely the mass migration to the South of the Velir who are identified as part of living tradition at the time of the cankam polity described in the earliest Tamil works

The fact of Agastya's leadership of Velir clan

The fact of Agastya's leadership of Velir clan rules out the possibility that he was even in origin an Indo-Aryan speaker. The Velir-Velar-Velalar groups constituted the ruling and the land-owning classes in the Tamil country since the beginning of recorded history and betray no trace whatever of an indo-Aryan linguistic ancestry. The Tamil Society had of cource under the religious and cultural influences of the North even before the beginning of the Cankam Age but had maintained its linguistic identity.From what we now know of the linguistic prehistory of India,it is more plausible to assume that the Yadavas were the Aryanised descendants of an original Non-Aryan people that to consider the Tamil Velir as the later offshoot of the indo-Aryan speaking Yadavas.The Agastya legend itself can be re-interpreted as Non-Aryan and Dravidian even in origin and pertaining to the Pre-Vedic Proto-historical period in the North.^[13]

Martial arts

Agastya is regarded as the founder and patron saint of southern kalaripayat. Shiva's son Murugan is said to have taught the art to Agastya who then wrote treatises on it and passed it on to other siddhar. Dravidian siddha medicine (siddha vaidyam) taught to kalaripayat practitioners is also attributed to the sage Agastya



IN TAMIL

அகத்தியர் அபய முத்திரை, கமண்டலத்துடன் அகத்திய முனி தமிழ்: அகத்தியர் இடம்: லோபமுத்திரை

அகத்தியர்( தெலுங்கு:అగస్త్య, கன்னடம்:ಅಗಸ್ತ್ಯ, சமசுகிருதம்:अगस्त्य, மலாய்: Anggasta, தாய்: Akkhot) என்பவர் சப்தரிஷிகளில் ஒருவராகவும், சித்தர்களில் முதன்மையானவராகவும் அறியப்பெறுகிறார். இவர் சிவபெருமானின் திருமணத்தினை காண அனைவரும் வடதிசைக்கு வந்தமையால், தென்திசைக்கு பயனப்பட்டு அதை சமன்செய்ததாகவும், சிவசக்தி திருமணத்தினை தமிழகத்திலிருந்து கண்டவராகவும், தமிழை சிவபெருமானிடமிருந்து கற்றவராகவும் அறியப்பெறுகிறார்.^[1] இவரே அகத்தியம் எனும் முதல் தமிழிலக்கண நூலை எழுதியவர். இந்நூல் கிடைக்கப்பெறவில்லை. தொல்காப்பயத்தை எழுதிய தொல்காப்பியனார், இவருடைய சீடராக அறியப்பெறுகிறார்.
மேலும் அகத்தியர், இந்துக் கடவுள்களைப் போல தீயவர்களை அடக்கியதாகவும், இராவணை வென்றவராகவும் அறியப்பெறுகிறார்.

தலைச்சங்க அகத்தியர்

முச்சங்கம் பற்றிய வரலாற்றில் தலைச்சங்கப் புலவராக விளங்கியவர்.

அகத்தியம் என்னும் நூலை எழுதியவர். காலத்தால் தொல்காப்பியருக்கு முந்தியவர்.

கம்பர் கருத்து

தொடர்புள்ள கம்பராமாயண மூலம்

என்றுமுள தென்றமிழ் இயம்பி இசை கொண்டான் - 47

நீண்ட தமிழால் உலகை நேமியின் அளந்தான் -36

தழற்புரை சுடர்கடவுள் தந்த தமிழ் தந்தான். 41

கடலெல்லாம் உண்டு அவர்கள் பின்னர் உமிழ்க என்றலும் உமிழ்ந்தான் - 37

வாதாபிகன் வன்மைக் காயம் இனிது உண்டு அலகின் ஆரிடர் களைசைந்தான் - 38

விந்தம் எனும் விண் தோய் நாகம் அது நாகம் உற, நாகம் என நின்றான். 39

வடாது திசை மேல்நாள் நீசம் உற, வானின் நெடு மா மலயம் நேரா, ஈசன் நிகர் ஆய், உலகு சீர் பெற இருந்தான். 40

குண்டிகையினில், பொரு இல், காவிரி கொணர்ந்தான். 46

முப்புரம் எரித்த தனி மொய்க் கணையும், நல்கினான். 56

சிறப்புத் தொடர்கள்

• தமிழ் முனிவன் (தமிழ் இலக்கணம் அருளியதால்)
• மாதவ முனிவன் (அதிக தவம் செய்ததால்)
• மாமுனி (பெரிய முனிவர் என்ற பொருளில்)
• குறுமுனி (குட்டையான உருவமைப்பு)
• திருமுனி (உயர்வுக்குரியவர்)
• முதல் சித்தர் (18 சித்தர்களில் முதன்மையானவர்)
• பொதியில் முனிவன் (பொதிகை மலையில் வாழ்ந்தவர்)
• அமரமுனிவன் (இன்றுவரை பேசப்படும் முனிவர் என்ற பொருளில்)
• பொதியவரை முனிவன் (பொதிகைமலை)
• குடமுனி (குடத்தில் பிறந்தவர்)

சித்த மருத்துவ அகத்தியர்

தமிழுக்கான முனிவர் என்றும், சித்த மருத்துவமுறைகளை வழங்கிய முனிவர் என்றும் அகத்திய முனிவர் குறிப்பிடப்படுகிறார்.

இவரது பாடல்களில் பயின்றுவந்துள்ள சொற்கள் இவரைப் பதினாறாம் நூற்றாண்டுக்குப் பிற்பட்டவர் என்பதைத் தெரிவிக்கின்றன.

வரலாறு

• சித்தராய் விளங்கிய அகத்தியரை பற்றிய "அகத்தியர் காவியம் பன்னிரெண்டாயிரம்" வாயிலாக சில கருத்துக்களை மட்டுமே தெரிந்து கொள்ள முடிகிறது. அகத்தியர் அனந்தசயனம் என்ற திருவனந்தபுரத்தில் சமாதியடைந்ததாகக் கூறப்படுகிறது. ஒரு சிலர் அவர் கும்பகோணத்தில் உள்ள கும்பேசுவரர் கோவிலில் சமாதி கொண்டிருப்பதாகக் கூறுகின்றனர்.

• தூங்கெயிலெறிந்த தொடித்தோட் செம்பியன் காலத்தில் காவிரி பூம்பட்டிணத்தில் இந்திர விழாவை எடுப்பித்தார் அகத்தியர்.

• புதுச்சேரிக்கு அருகிலுள்ள ‘உழவர் கரை’யில் ஆசிரமம் அமைத்து வேதபுரி பல்கலைக் கழகத்தில் தமிழை போதித்தார். எனவே அவர் தங்கியிருந்த பகுதி ‘அகத்தீஸ்வரம்’ என்று அழைக்கப்பட்டு அங்கு பெரிய சிவாலயம் கட்டப்பட்டது. அதனை அகத்தீஸ்வரமுடையார் ஆலயம் என்றும் கூறுகின்றனர்.

அகத்தியரின் சிறப்புகள்

அகத்தியர் தோற்றம் பற்றியும் சிறப்புச் செயல்கள் பற்றியும் பல கதைகள் உள்ளன.

• தாரகன் முதலிய அரக்கர்கள் உலகை வருத்த, அவர்களை அழிக்க இந்திரன், வாயு, அக்கினி ஆகியோர் பூமிக்கு வந்தார்கள். இவர்களைக் கண்ட அசுரர்களோ கடலுக்குள் ஒளிந்தார்கள். இந்திரனின் யோசனைப்படி அக்கினி வாயுவுடன் கூடி பூமியில் விழுந்து அகத்தியராய் அவதரித்தார் என்றும், மிர்திரர் குடத்திலிட்ட வீரியத்திலிருந்து அகத்தியரும், வருணன் தண்ணீரிலிட்ட வீரியத்திலிருந்து வசிஷ்டரும் அவதரித்தனர் என்றும் பலவாறான கருத்துகள் நிலவுகின்றன. குடத்திலிருந்து தோன்றியமையால் அகத்தியர் குடமுனி, கும்பயோகி என்னும் பெயர்களைப் பெற்றார் எனக் கூறப்படுகிறது. இவ்வாறு பிறவி பெற்ற அகத்தியர், இந்திரன் வேண்டுகோளுக்கிணங்க சமுத்திர நீர் முழுவதையும் குடித்து விட, இந்திரன் அசுரர்களை அழித்தார். அதன்பின் நீரை மீண்டும் கடலுள் விடுவித்தார் அகத்தியர்.

• அகத்தியர் நீரின் மேல் படுத்தபடியே பன்னிரெண்டாண்டுகள் கடுந்தவமியற்றி அரிய சக்திகளை (ஆற்றல்களைப்) பெற்றார்.

• அகத்தியர் தம் முன்னோர்களுக்காக விதர்ப்ப நாட்டை அடைந்து அவ்வரசன் மகள் உலோபமுத்திரையை மணந்து தென்புலத்தார் கடனை தீர்த்தார்.

• கைலையில் நடந்த சிவபெருமான் திருமணத்தின் போது வடதிசை தாழ்ந்து தென்திசை உயர, அகத்தியரை தென் திசைக்கு செல்லுமாறு சிவபெருமான் கட்டளையிட்டார். இதனால் தெற்கே மேருமலை நோக்கிப் பயணித்தார் அகத்தியர். மேருமலைக்கு செல்ல வழிவிடாமல் நின்ற விந்தியமலை, அகத்தியரைக் கண்டதும் பணிந்து தாழ்ந்து நின்றது. தான் தென் திசை சென்று வரும் வரையில் பணிந்து இருப்பாயாக என்று அதனிடம் கூறிச் சென்ற அகத்தியர், மீண்டும் வடதிசை செல்லாதிருந்தார். ஆதலால் விந்திய மலையும் அதன் பின் உயரவில்லை எனக்கூறப்படுகிறது.

• தென் திசைக்கு வந்த அகத்தியர் பொதிகை மலையில் தங்கி முருகக் கடவுளின் ஆணைப்படி அகத்தியம் என்னும் நூலை இயற்றினார்.

• இராமபிரானுக்கு சிவகீதையை போதித்தவர் அகத்தியர்

• சிவ பூசை செய்வதற்காக கமண்டலத்தில் அகத்தியர் கொண்டு வந்த கங்கை நீரை விநாயகர் காகமாக உருக் கொண்டு சாய்த்துவிட கமண்டலத்திலிருந்து வழிந்து ஓடிய நீரே காவிரி ஆறு ஆனது.

• இலங்கை மன்னர் இராவணனை தம் இசை திறத்தால் வென்றார் அகத்தியர்.

• அகத்தியர் இந்திரன் சபைக்கு சென்றபோது இந்திரன் ஊர்வசியை நடனமாட செய்தான். ஊர்வசி இந்திரன் மகன் சயந்தனிடம் கொண்ட காதலால் தன்னிலை மறந்தாள். அதனால் அகத்தியர் சயந்தனையும் ஊர்வசியையும் பூமியில் பிறக்கும்படி சபித்தார்.

• வாதாபி, வில்வளவன் என்னும் அரக்கர் இருவரில் வில்வளவன் வேதியர் உருக்கொண்டு வழியில் செல்லும் வேதியர், முனிவர் முதலானோரை விருந்திற்கு அழைத்து வாதாபியைக் கறியாய்ச் சமைத்துப் படைத்து, வாதாபியை திரும்ப அழைக்க; அவன் அவர்கள் வயிற்றைக் கிழித்து வெளியே வருவதால் அவர்கள் இறந்து போவார்கள். முனிவர்கள் இதனை அகத்தியரிடம் முறையிடவே, அகத்தியர் அவர்களிடம் விருந்து உண்ண சென்றார். வில்வளவன் உணவு படைத்துவிட்டு அகத்தியர் வயிற்றிலிருக்கும் வாதாபியை கூப்பிட அகத்தியர் “வாதாபே ஜீர்ணோ பவ” என்று வயிற்றைத் தடவ வாதாபி இறந்தான். நிலமையை அறிந்த வில்வளவன் அகத்தியரிடம் மன்னிப்பு கோரினான்.

இவை போல் அகத்தியரைக் குறித்து புராணங்களில் உள்ள கதைகள் பற்பல.

சித்த வைத்தியம்

அகத்திய மாமுனி சித்த வைத்தியத்திற்கு செய்த பணி அளவிடற்கரியது. பல நோய்களுக்கும் மருத்துவ சந்தேகங்களுக்கும் சில ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பே தெளிவாக விளக்கம் கொடுத்துள்ளார். அகத்தியர் பெயரில் வெளியாகியுள்ள சமரச நிலை ஞானம் என்னும் நூலில் உடம்பில் உள்ள முக்கியமான நரம்பு முடிச்சுகள் பற்றிய விளக்கம் காணப்படுகிறது. அகத்தியர் ஐந்து சாஸ்திரங்கள் என்னும் நூலில், பதினெட்டு வகையான மனநோய் பற்றியும் அதற்குரிய மருத்துவம் பற்றியும் விளக்கப்பட்டிருக்கின்றன. அகத்தியர் அஷ்ட மாசத்தில் குழந்தைகளுக்கு ஏற்படும் தோஷங்கள் பற்றி கூறியுள்ளார்.

அகத்தியர் எழுதிய நூல்கள்

அகத்தியர் எழுதிய நூலகளின் பட்டியல் தனிக்கட்டுரை: அகத்திய நூல்கள்
அகத்தியர் எழுதிய நூல்களில் கிடைத்தவை:

1. அகத்தியர் வெண்பா
2. அகத்தியர் வைத்தியக் கொம்மி
3. அகத்தியர் வைத்திய ரத்னாகரம்
4. அகத்தியர் வைத்தியக் கண்ணாடி
5. அகத்தியர் வைத்தியம் 1500
6. அகத்தியர் வைத்திய சிந்தாமணி
7. அகத்தியர் கர்ப்பசூத்திரம்
8. அகத்தியர் ஆயுள் வேத பாஷ்யம்
9. அகத்தியர் வைத்தியம் 4600
10. அகத்தியர் செந்தூரம் 300
11. அகத்தியர் மணி 4000
12. அகத்தியர் வைத்திய நூல் பெருந்திரட்டு
13. அகத்தியர் பஸ்மம் 200
14. அகத்தியர் நாடி சாஸ்திரம்
15. அகத்தியர் பக்ஷணி
16. அகத்தியர் கரிசில் பஸ்யம் 200
17. சிவசாலம்
18. சக்தி சாலம்
19. சண்முக சாலம்
20. ஆறெழுத்தந்தாதி
21. காம வியாபகம்
22. விதி நூண் மூவகை காண்டம்
23. அகத்தியர் பூசாவிதி
24. அகத்தியர் சூத்திரம் 30

போன்ற நூல்களை இவர் எழுதியதாகக் கூறப்படுகிறது. மேலும்

1. அகத்திய ஞானம் என்னும் அகத்தியம் என்னும் ஐந்திலக்கணம்
2. அகத்திய சம்ஹிதை என்னும் வடமொழி வைத்திய நூலும் இவரால் செய்யப்பட்டதாகக் கூறப்படுகிறது.

அகத்தியர் பெருமானின் பூசை முறைகள்

தேகசுத்தியுடன் அழகிய சிறு பலகையில் மஞ்சள் இட்டு மெழுகி, பக்தியுடன் கோலமிட்டு, அம்மஞ்சள் பலகையின் மேல் சுவாமிகளின் படத்தை வைத்து, அதற்கு முன்பு மஞ்சள், குங்கும திலகமிட்டு அலங்கரிக்கப்பட்ட குத்துவிளக்கில் இரு முக தீபம் ஏற்றி வைக்க வேண்டும். படத்தின் முன்பாக பித்தளை அல்லது செம்பு அல்லது வெள்ளியினால் செய்யப்பட்ட உருண்டையான செம்பில் சுத்தமான தண்ணீரை நிரப்பி வைக்க வேண்டும்.
பின் பின்வரும் சித்தரின் தியானச் செய்யுளை கண்மூடி மனதார கூற வேண்டும்

தியானச் செய்யுள்

ஐந்திலக்கணம் தந்த அகத்தியரே

சித்த வேட்கை கொண்ட சிவ யோகியே

கடலுண்ட காருண்யரே

கும்பமுனி குருவே சரணம் சரணம்

பிறகு பின்வரும் பதினாறு போற்றிகளை சொல்லி வில்வம், துளசி, கதிர்பச்சை, விபூதி பச்சை போன்ற பச்சிலைகளைக் கொண்டு அர்ச்சிக்க வேண்டும்.

பதினாறு போற்றிகள்

1. தேவாதி தேவர்களைக் காத்தவரே போற்றி!
2. சிவசக்தி திருமண தரிசனம் கண்டவரே போற்றி!
3. தென் திசை, வடதிசையைச் சமப்படுத்தியவரே போற்றி!
4. விந்திய மலையின் அகந்தையை போக்கியவரே போற்றி!
5. கும்பத்திலுதித்தக் குறு முனியே போற்றி!
6. சித்த வைத்திய சிகரமே போற்றி!
7. சுவேதனின் சாபம் தீர்த்தவரே போற்றி!
8. இசைஞான ஜோதியே போற்றி!
9. உலோப முத்திரையின் பதியே போற்றி!
10. காவேரி தந்த கருணையே போற்றி!
11. அகத்தியம் தந்த அருளே போற்றி!
12. இராமபிரானுக்கு சிவ கீதையருளியவரே போற்றி!
13. அசுராசுரர்களை அழித்தவரே போற்றி!
14. அரும் மருந்துகளை அறிந்தவரே போற்றி!
15. இசையால் இராவணனை வென்றவரே போற்றி!
16. இன்னல்கள் போக்கி இன்பம் தரும் அகத்திய பெருமானே போற்றி! போற்றி!

நிவேதனம்

இளம் பச்சை நிற வஸ்திரம் அணிவித்து, பஞ்சாமிர்தம், பழங்கள், சர்க்கரைப்பொங்கல், இளநீர் போன்றவற்றுடன் புதன்கிழமை பூசை செய்யவும். நிறைவாக “ஓம் ஸ்ரீம் அகத்திய முனிவரே போற்றி!” என்று 108 முறை சொல்லி ஆராதனை செய்ய வேண்டும்.

அகத்திய முனிவரின் பூசா பலன்கள்

1. இசையிலும் கவிதையிலும் மேன்மையுண்டாகும்.
2. கல்வித்தடை நீங்கும்.
3. புதன் பகவானால் உண்டான தோஷம் நீங்கும்.
4. முன்வினை பாவங்கள் அகலும்.
5. பித்ருசாபம் நீங்கி அவர்களின் ஆசி கிடைக்கும்.
6. பேரும், புகழும், மதிப்பும் தேடி வரும்.
7. பூர்விக சொத்துக்கள் கிடைக்கும்.
8. சகலவிதமான நோய்களும் தீரும்.
9. குடும்பத்தில் ஒற்றுமை உண்டாகும்.

இவற்றையும் பார்க்கவும்

• அகத்தியமலை
• அகத்தியமலை உயிரிக்கோளம்

மருத்துவ அகத்தியர் பற்றிய செய்திகளுக்கு ஆதாரம்

• அகத்திய முனிவர் குறித்து ஈகரை இணையதளத்தில் வெளியான கட்டுரை
• அகத்தியர் பூரண சூத்திரம் - 216 மின்னூல்